Na rolę sanktuariów jako „szpitali nadziei”, wyjątkowych „bram ewangelizacji” i przestrzeni, gdzie można doświadczyć wiary wskazywano na pierwszym spotkaniu kustoszy sanktuariów diecezji bielsko- żywieckiej, które odbyło się 27 listopada w Wilamowicach z udziałem bp. Romana Pindla i kilkunastu kapłanów. Gospodarzem był kustosz tego miejsca, a jednocześnie wikariusz generalny diecezji ds. sanktuariów ks. prałat Stanisław Morawa.
Spotkanie w wilamowickim sanktuarium rozpoczęło się od nabożeństwa za wstawiennictwem św. Józefa Bilczewskiego. Bp Roman Pindel w słowie wstępnym przybliżył status sanktuariów w aspekcie biblijnym i teologiczno-historycznym.
O fenomenie sanktuariów opowiedział ks. dr Piotr Góra, autor pracy doktorskiej poświęconej pastoralno-teologicznemu statusowi sanktuarium w przestrzeni życia religijnego diecezji. Zwrócił uwagę na niezwykły potencjał sanktuariów. Przywołując konkretne dane statystyczne wskazał, że te „strategiczne dla ewangelizacji” miejsca odwiedzają nawet osoby, które nie deklarują swego przywiązania do praktyk religijnych.
Przypomniał, że obecnie na terenie diecezji jest 18 sanktuariów – 13 diecezjalnych, 3 salezjańskie, jedno franciszkańskie oraz jedno, którym opiekują się klaryski od Wieczystej Adoracji. Tymczasem planowane są cztery nowe – w Oświęcimiu, Jaworzynce-Trzycatku, Radziechowach i Czechowicach-Dziedzicach.
Duchowny zwrócił uwagę na to, że w listopadzie br. do Watykanu zjechali kustosze i pracownicy sanktuariów, a wydarzenie było przygotowaniem do nadchodzącego roku jubileuszowego 2025. To właśnie na tym spotkaniu abp Rino Fisichella, pro-prefekt Dykasterii ds. Ewangelizacji zwrócił uwagę na wyjątkowość tych miejsc ewangelizacji, które umożliwiają znalezienie przestrzeni na bezpośrednie doświadczenie wiary. Zdaniem hierarchy, sanktuarium staje się przestrzenią, gdzie można odzyskać pokój i otrzymać słowo głębokiego pocieszenia”.
Ks. Góra powtórzył za watykańskim hierarchą, że w sanktuariach oprócz starannie sprawowanej Eucharystii i sakramentów pokuty pielgrzymi oczekują „rozbudzonej nadziei”. Są też tacy, dla których ważne jest osobiste zaangażowanie w życie sanktuarium poprzez wolontariat lub uczestnictwo w grupach modlitewnych.
